4 Şubat 2015 Çarşamba

ÖNCE İNSANIM SONRA ÇALIŞAN

Saygıdeğer Patronum,


Size bu mektubu direktörümle konuşmadan önce yazıyorum. Çünkü bu çok önemli mevzunun sizin tarafınızdan da bilinmesi gerekliliğine inanıyorum.

Belki duymuşsunuzdur. 3 Gün sonra ablam önemli bir ameliyat olacak ve büyük bir talihsizliktirki annemin rahatsızlığı da maalesef tam bu döneme denk geldi. Kendisi yüksek ateşle yatmakta. Dolayısıyla bu koşuşturmaca döneminde müdürümüzden 2 günlük izin istedim. Ancak birim müdürümüz bu izni veremeyeceğini, çünkü müşterilerimizle yapacağımız toplantıda
mutlaka
benimde olmamın öneminden bahsetti. Bu satışı kaçırmamamız gerektiğini, departmanda en hazırlıklı benim olduğumu ve bu işi gerçekleştirirsek alacağımız yüksek pirimi anlattı...

Tüm bunları anlattı ama anlamadığı bir şey vardı. Ben bunların hiç birinden kaçmıyorum ve şirketimiz için ne kadar önemli olduğunu da çok iyi biliyorum. Ondan rica ettiğim şey bu toplantının mümkünse bir hafta sonraya atılması, olmuyorsa da yerime konuyu en az benim kadar bilen arkadaşımın katılması. Doğrusunu isterseniz sunum yapacağımız müşterimizin toplatının ertelenmesi hususunda gerekli hassasiyeti göstereceğinden hiç şüphem yok...

Burda özellikle altını çizeceğim konu ise müdürümün bunların hiç birini düşünmeden ''izin veremem'' demesiydi. Sayın patronum gelin birlikte küçük bir hesap yapalım.


Haftada 168 saat var, cumartesi pazarı çıktığınızda 120 saat kalıyor. Bundan 35 saatlik uykuyuda düşelim, kaldı 85 saat. İşyerinde geçen süremiz ise yoluda eklediğimizde (Servise ilk binen ve son inen kişi olduğumu düşündüğünüzde)  yaklaşık haftada 60 saat.

85 saatimizin 60 saati işyerinde geçiyor. Zamanımın büyük bir bölümü işyerinde çalışarak geçirsemde, hayatımın en önemli noktası benim ailem. Müdürüm bu davranışıyla beni sadece bir çalışan olarak gördüğünü ortaya koymuş oldu. Oysaki ben önce İNSANIM sonra çalışan...

Sonuç olarak müdürümle bir sonuca varacağımızı düşünmüyorum. Direktörümle konuyu paylaştıktan sonra umuyorum ki durumu anlayacak ve istediğim izni verecektir. (ve yine umuyorum ki müdürümde bu durumdan bir ders çıkaracak) Aksi takdirde istifamı vermemin daha doğru olacağını düşünüyorum.

Yöneticilerimin benimle insan olarak ilgilenmediği bir yerde verimliliğin ve başarının (özellikle de uzun dönemli başarının) sözünün bile edileceğine inanmıyorum. Unutmayın önce insanız sonra çalışan...

Saygılarımla

TÜM MEKTUPLARI GÖRMEK İÇİN lütfen burayı tıklayınız...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder