Geçen gün yapılan toplantının üstüne bu mektubun çok iyi gideceğine inanıyorum.
Katrina Kasırgasına (Hurricane Katrina) dönen toplantıda herkesi suçlayıp, çalışanların yeterince aidiyete sahip olmadığını, işlerini savsakladığını, önemsediğini, işine sahip çıkmayanların hemen gönderilmesini, gitmek isteyenlerin bir saniye bile durmamasını söylemişsiniz.
Elbette bunların bir kısmı haklı gerekçelerdir. İşine sahip çıkmayan ve yeteri kadar özveri göstermeyen çalışanın gitmesi gerekliliği konusunda hemfikiriz.
Öte yanda son zamanlarda kaybettiğimiz yetenekli çalışanlarımıza baktığımızda, sektörün çok gerisinde kalan ücret politikamız ve yöneticilerimiz yüzünden olduğunu çok net söyleyebiliriz.
Araştırmayı seven, iletişimi güçlü, takipçi, öğrenme ve eğitme isteği yüksek bu çalışanlarımızın maaş harici ihtiyaçlarını karşılayabiliyor muyuz?
Cevabı hemen verelim, hayır karşılayamıyoruz. Biz yetenekleri yönetemiyoruz.
Öncelikle fikir üretilmesini engelleyen, bana akıl vermeyin dediğimi yapın felsefesi şirketin bütün departmanlarında yaygın. İşini, kariyerini, projelerini konuşamayan bir çalışan bu şirkette niye dursun.
Yöneticiler, çalışanlarını alıp performanslarını, pozitif yönlerini, geliştirmesi gereken yönleri söylemeli, bir eğitim planlaması yapmalıki hem şirkete karşı aidiyetleri gelişsin hem de kariyer planı yapabilsinler.
Bir başka önemli etkende güven. Şirketin ve yöneticisinin her zaman arkasında olduğunu bilmek, bu konuda güven duymak çalışanın aidiyetini artırmak için çok önemli konular.
Neticede bunların totalinde başarılı bir ekip kurmakda imkansızlaşıyor.
Naçizane bir tavsiye verecek olursak, gidene git demektense yetenekleri nasıl çekerizi konuşmalıyız. Yetenekleri şirketimize çektikten sonrada bunları nasıl elimizde tutarıza odaklanırsak daha fazla yol alırız...
Yönetici bazında işe alırken, yeteneği yöneten yönetici almaya odaklanın. Yeteneği yönetemeyen yönetici değil...
Sevgi ve Saygılarımla
